-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 6761
حضرت عبدالعظیم حسنی
به دیــوار و در این بیت تـوحید فروغ عترت و قرآن توان دید بــود این بــارگــاه روح پــرور حــریــم یک تن از آل پـیـمـبـر در این جا قبر مولایی کریم است مزار حضرت عبدالعظیم است به اولاد حسن، او فخر و زین است که زوارش "کمن زار الحسین" است چو این جا شد چراغ عشق روشن به دل ها این حرم شد پرتو افکن بود این درگه از ابواب رحمت در باغی ست از گل زار جنت که اشک عاشقان، شد جویبارش نمی گردد خزان، هرگز بهارش تو ای زائر به تعظیم شعائر ببوس این درگه پر نور و طاهر بیا این جا به اشک خود وضو کن بیا جان خود این جا شستشو کن بپا خیز و بخوان اذن دخولش اجازت از خداگیر و رسولش به اذن حیدر و زهرای اطهر به اذن یازده معصوم دیگر قدم چون می نهی داخل از این در بگو بسم الله و الله اکبر زند چون حلقه بر این در گدایی به گوش جان او آید ندایی که ای سائل دعایت مستجاب است محب آل عصمت کامیاب است بخواه از رحمت حق آن چه خواهی که بی حد است الطاف الهی "حسان" این جا مطاف مومنین است درِ گل زار جنت در زمین است
: امتیاز
|
 |
 |
حضرت عبدالعظیم حسنی
این جاست خاک ری وَ ملقب به کربلاست خیلی گران تمام شده، مُلک خون بهاست هر گوشه زین دیار اگر هیئتی به پاست پشت قبـاله و سندش یک سـر جداست زان روز کاین معامله شد سرزمین ما ری نیـست نام آن و شـده وادی البـکـا از آن به بعد فاطمه زین خاک رو گرفت این سرزمین به گریۀ عشاق خو گرفت آن قدر گریه شد که کمی شستشو گرفت از خانۀ امام حسن آبرو گرفت اوضاع را امام حسن رو به راه کرد زهرا دوباره جانب ایران نگاه کرد عبدالعظیم آمد و عبد خدا شدیم با عشق اهل بیت دگر آشنا شدیم همسایۀ عزیز دل مجتبی شدیم در هر طواف زائر کرب و بلا شدیم پیچیده باز در حرم یار عطر سیب صلی علی الحسین و صلی علی الغریب
: امتیاز
|
 |
|
حضرت عبدالعظیم حسنی
از بوستان فاطمه، عطر و شمیم داشـت با دوستـان فـاطـمه، لطف عمـیـم داشت خواندند اهـل معرفت او را "نگین ری" با آن که نام و شهرت "عبدالعظیم" داشت این گلشن "حسن" این عـاشـق "حسین" با مهر و عشق و عاطفه عهدی قدیم داشت گـل واژه حـدیـث از آن لـعـل جـان فـزا عطر بهـار وحی و صفای نـسیم داشت از محضر سه حجت معصوم فیض برد یعـنی که ره به چشمه فوز عظیم داشت مثـل کـبوتــران حــرم خــانــۀ "رضــا" روحــی در آستــان ولایت مقـیـم داشت شــاگرد پــاک بـاخـتـه مکتـب "جــواد" دستی پر از کرامت و طبعی کریم داشت از پــرتــو هــدایت "هــادی" اهــل بیت راهــی بـه آســتـان خـدای رحیـم داشت ایمان خویش را به امـامش ارائـه کــرد با آن که جان روشن و قلب سلیم داشت بـا خــانــدان وحــی پــل ارتــبــاط بــود با اهـل بــیت رابطه ای مستـقـیـم داشت طــور تـجــلــی ســـه امــام هـــمــام را چون درک کرده بود، مقام کـلیم داشت شب تا به صبح شعر "شفق" را مرور کرد مرغ سحر که زمزمه "یا کریم" داشت
: امتیاز
|
 |
|
حضرت عبدالعظیم حسنی
ای بلــنـدای عشق قامــت تــو ای ســلام خـدا به ســاحت تـو خـاک بوس سیـادت تـو زمین جایگاهت ولی به عرش برین آسـمانی تـرین مـسـافـر خـاک قدر و شان تو کی شود ادراک ای ذراریّ حـضــرت زهـــرا بــنــــده ای بــا ارادت زهـــرا افتـخارت همــین بـس ای والا باشــی از نســل سیـدالـنُّـجـبــا بس که بودی تو فاطمه سیرت مصطـفایی منش علی صولت در سماوات چون ستـاره شدی تو اباالقــاسمی دوبــاره شـدی نـور تـوحـید در نـگـاهت بـود تـربت عشق سجده گاهت بود ذکر تحـــلـیـل با تــکــان لبـت چـشــمۀ نــور در نـماز شبت ای روایـت گـــر هــدایـت هــا راوی صـــادق روایــت هــا بس که در عشـق مستـدامی تو دسـت بـوس چـهـار امـامی تو تا لبت عرضه ای ز دین کرده مـعـرفـت پیـش تـو کــم آورده اعتقادت ز بـس که بنیادیســت صله اش لطف حضرت هادیست بهر تحسیـــن تـان بگــفت آقـا انــت انــت ولـــیــّنــا حــــقـــا تــو غـــرور اصــالتـّـی منــی حُسن محضی حسین درحسنی آبـــرودار خـــاک مـــایـی تــو صاحـب ملک خون بهایی تـو تو صــفـا بخش دیـن و آیـیـنی عــزت سـرزمیــن بـاکـیـنــی ملـــک ری از تـو آبــرو دارد پای تـو هسـتِ خـویش بگذارد چــه بــگویــم ز قـدر والایــت چـه بـگـویم ز شأن عـظمایـت وصفت این بس زبس عظیمی تو حـضــرت سیـدالکـریـمـی تـو شــاه زاده! گدای خود دریـاب رهگـذر! خاک پای خود دریاب پیرمرد عصـا به دست حجاز! یک نظر سوی خاکیــان انداز قـبـلـه خـــاک ما شده حـرمـت چـشم امیــد مـاست بر کـرمت هـر دمـی از زمـانـه دل گیـرم راه صحـن تو پـیش می گـیرم ای قــــرار دل هــوائــی مـــن مرهـــم زخــم کـربـلایــی مـن ای به دل دادگـان تو نـور عین ای نگـار همیشه شکـل حسیـن کـوی تو رنـگـی از خـدا دارد خــاک تــو بــوی کـربـلا دارد ای فـــــرسـتـــاده رســـول الله جــانـب خــون بــهـای ثــارالله تــویی آن یـار بی قــریـن دلـم هـر شب جمعه هـمـنـشین دلـم با عـلـی عـهد عشق بستی تــو سـفـره دار کـمـیـل هـستــی تو بشنو این درد دل ز نوکر خود نوکر بی قـرار و مضـطرخود چه بـگـویـم که قـوم نـامـردان ملک ما را فروختند چه گران وای بر ما برسـرشک دوعیـن قیمت خاک ماست خون حسین آری ایـن است با تــو درد دلـم تا قـیــامت ز مــادرت خـجــلم تحفه ای می دهی که هدیه کنم کـمکـم کی کنی که گـریه کـنم حق بده گر ز غصه دل خونـم قــدر یک عمر گریــه مدیـونم گرکه نقشم برآب شد تو ببخش گرکه شادی خراب شد تو ببخش حـرمت گـرچـه کــربــلا باشـد کـربــلا کــرب و البــلا بــاشد کی در این جا سری بریده شده معـجـری از سـری کشیده شده کی دراین جا عطش جگر سوزاند جگــر یک پــدر پسر سوزانـد باورم نیست شور و زمزمه را کــربــلای بـدون عـلـقـمــه را کـربــلا دیــد نیست با یــاسـش با دو گـلدستـه هـای عـبـاسـش حاجتی دارم از تو شـاه کریــم حضرت عشق واجب التعظیـم خــواهش ســائـلـت ادا فــرمــا خــاک من خاک کـربــلا فرما
: امتیاز
|